Voor dit artikel had ik een leuk gesprek (ik heb eigenlijk altijd leuke gesprekken, maar dat terzijde) met de nieuwe voorzitter van de Wijkbus Stap in, Fred Wilhelmus.
Tijdens de feestelijke receptie in juni vorig jaar, vanwege het 30-jarig bestaan van de Wijkbus, nam hij het stokje over van Hans van Gent die 18 jaar voorzitter was en hiervoor, terecht, werd verrast met een Koninklijke Onderscheiding die hem, door onze voormalige burgemeester Krikke, werd opgespeld.
Op mijn vraag hoe hij bij de wijkbus terecht was gekomen vertelde hij dat hij, als voorzitter van de huurdersvereniging van flats aan de Frederikstraat, was gepolst door zijn mede-bestuurslid en buurvrouw Riky Krul (ook chauffeur en bestuurslid van de wijkbus).
Zij is erin geslaagd hem ervan te overtuigen dat hij de aangewezen persoon was om Hans van Gent op te volgen.
Op mijn volgende vraag iets over zijn verleden te vertellen kwam er een wisselende en, voor mij onverwachte, carrière te voorschijn.
Ik heb de theaterschool gedaan en tot mijn 35e geregisseerd en geacteerd. Ik ben uit het tijdperk “Actie Tomaat” die ageerde tegen het establishment van de vaste toneelgezelschappen waar je moeilijk of niet tussen kon komen. Er ontstonden toen veel initiatieven om zelf groepen op te richten en subsidie aan te vragen en daar hoorde ik ook bij. We praten over de jaren 70-80. Een dag in de week gaf ik theaterles wat ook heel leuk was om te doen.
Op mijn 35e werd ik benaderd door een organisatie-adviesbureau. Zij werkten samen met bedrijven die trainingen organiseerden voor hun management. Ik regelde een pool van acteurs en actrices die werden ingezet bij rollenspellen tijdens het trainen van managers. Op deze manier maakte ik kennis met allerlei grote bedrijven.
Na 3 jaar ben ik overgestapt naar een grote verzekeringsmaatschappij waar ik, met een duur (en goed Nederlands) woord, Manager Development Recruiter, werd. Mijn taak was het begeleiden en screenen van de managers.
Na mijn 50e ben ik begonnen met het ontwikkelen van modellen die iets kunnen vertellen over toekomstig gedrag van, met name, de Amerikaanse beurs. De resultaten van mijn bevindingen werden gepresenteerd op mijn website die uiteindelijk werd bezocht door bezoekers uit zo’n 50 landen.
Wat niet onvermeld mag blijven is dat ik vader ben van een dochter en zoon en opa van kleinzoon Sam. Daar komt binnenkort een kleindochter bij. Elke twee weken passen oma en ik met vele plezier op Sam.
Als voorzitter viel ik gelijk met mijn neus in de boter. De bus bleek een vervelend probleem te hebben met het roetfilter waardoor ik kind aan huis werd bij de dealer en het leasebedrijf. Het leasecontract loopt af dus we gaan nu op zoek naar een nieuwe bus. Maar ik trof er ook een fijn team van enthousiaste vrijwilligers aan. We hebben inmiddels 3 nieuwe chauffeurs en voor het meldpunt, waar de telefonische reserveringen binnenkomen, zijn we nog op zoek naar nieuwe medewerkers. Het huidige team is klein en daardoor kwetsbaar. Met een grotere groep kun je ook makkelijker wisselen en elkaar vervangen. Voorts moet er, wat mij betreft, een “elektronische” agenda komen. In dit digitale tijdperk kun je daar niet meer omheen, vind ik. Nu wordt alles nog handmatig verwerkt. De wijkbus zou, zonder deze groep vrijwilligers, niet bestaan. Door hun enthousiasme en toewijding maken zij het mogelijk dat vele wijkgenoten gebruik kunnen maken van deze service.
Heeft u interesse om ons team bij het meldpunt te komen versterken?
Neemt u dan contact op met onze voorzitter. Hij is bereikbaar onder nr. 06-13421372.
Josephine de Vijlder
