Dit keer was ik op bezoek bij de heer Feenstra, auteur van het boek ”De geschiedenis van de Haagse Archipel en Willemsparkbuurt”. Het boek beschrijft het ontstaan en de geschiedenis van de Haagse wijken Archipel en Willemspark. Willemspark is de eerste en dus oudste wijk in de stad die buiten de singelgrachten is gebouwd. In de tweede helft van de 19e eeuw is de Archipelwijk gebouwd, een chique wijk “op het zand”. De wijk heeft haar oorspronkelijke uiterlijk en karakter goed weten te behouden en ook nu is de wijk nog steeds zeer in trek en worden er voor de huizen aanzienlijke bedragen neergeteld.
Een greep uit de inhoud van het boek: buitenhuizen, tolhuizen, hofjes, beelden en monumenten, de vele tramlijnen die vroeger door de wijk liepen, de Vredeskapel en de ingrijpende gevolgen van de Tweede Wereldoorlog. Bij de beschrijving van de beelden en monumenten in de wijk kwam ik erachter, zo vertelde de heer Feenstra, dat één van de beelden van het “Monument voor gevallen PTT-ers” op het Nassauplein, zes tenen aan één voet heeft en de duim aan de verkeerde kant zit! Is waarschijnlijk nog nooit iemand opgevallen…..
Ik ben jarenlang betrokken geweest bij de Vredeskapel, zo vertelde de heer Feenstra. Op 12 november 2005 was het 125 jaar geleden dat de kapel in gebruik werd genomen en mij werd toen gevraagd hier iets over te schrijven. Daar ik het in eigen beheer heb uitgegeven en de oplage dan te beperkt zou zijn, heb ik het aangevuld met de geschiedenis van de Archipel en Willemspark. Ik kwam, via mijn werk, in veel huizen binnen, ik heb veel van mijn vader gehoord, veel gelezen en ook veel tijd doorgebracht in het Gemeente Archief om de geschiedenis van de wijken te bestuderen. Het eerste exemplaar van mijn boek is aangeboden aan koningin Beatrix. Daar was ik best trots op. De Vredeskapel had nauwe banden met het koningshuis. Wilhelmina en Juliana kwamen er regelmatig. De Vredeskapel was ooit een bloeiend centrum van cultuur en bezinning. Vrijwilligers hebben hard gewerkt aan het nieuwe gebruik dat de kapel sinds 2014 had als centrum van muziek, films, uitvoeringen van zangkoren en discussiebijeenkomsten over duurzaamheid en politiek. Bij groot onderhoud bleek de staat van het dak zo slecht dat ingrijpende maatregelen nodig waren. De kapel werd gesloten en is dat tot op de dag van vandaag. Het is een Rijksmonument en geniet dus een beschermde status maar niemand weet wat er met het gebouw gaat gebeuren.
Mijn grootvader was smid en kwam uit Friesland, vertelde de heer Feenstra. Hij kwam in 1883 naar de Randstad en ging wonen in het hofje waar nu de speeltuin is tussen de Sumatrastraat en de Atjehstraat. In 1893 is hij voor zichzelf begonnen en maakte de verbindingen tussen paal en kap van de gaslantaarns voor de openbare verlichting. In 1906 werd het huidige pand betrokken dat dus inmiddels al 110 jaar in de familie is en waar ik nog steeds met veel plezier woon. Mijn vader was naast smid ook loodgieter en later, toen de centrale verwarming in beeld kwam, heeft hij zich ook daarop toegelegd. Ik kwam bij mijn vader in de zaak en mijn vrouw deed de administratie en runde de winkel waar installatiemateriaal werd verkocht. Uiteindelijk heb ik de zaak afgebouwd en in 1997 gesloten. Ik heb mijn hele leven in de wijk gewoond en 40 jaar als gids wandelingen gemaakt door de wijk. Pas vorig jaar ben ik hiermee gestopt want de lange wandelingen werden me teveel.
Ik had, via via, gehoord dat de heer Feenstra ook iets met molens had en toen ik hem ernaar vroeg werd hij meteen enthousiast en haalde een prachtig fotoboek met molens uit de kast.
Het is al 40 jaar een hobby van me, zo vertelde hij me. Ik ben lid van het Gilde van Vrijwillige Molenaars en heb ook mijn diploma gehaald. Er zijn o.a. korenmolens en poldermolens. Deze gingen vaak van vader op zoon maar worden tegenwoordig meestal door vrijwilligers bediend. Zelf ben ik al jaren actief als vrijwillig molenaar op een poldermolen. Ieder jaar gaan we met een paar ervaren molenaars van de Rijnlandse Molenstichting voor onderhoudsinspectie langs een aantal molens van onze stichting. Wanneer ik “dienst” heb gaat mijn vrouw regelmatig mee en dan genieten we samen van de prachtige omgeving en het mooie, landelijke Hollandse landschap. Wat kan een mens zich nog meer wensen, toch?
Josephine de Vijlder (6 jan 2017)
